Op 2 april 2016 vertrokken twee zeiljachten om binnendoor naar Parijs te varen. De masten werden thuis gelaten. Tijdens een zeer geanimeerde bijeenkomst bij Les Pointeurs heeft de bemanning van de Amplitude uitgebreid verslag gedaan aan ongeveer 40 WVA-leden.
Zeilboten hebben een grotere diepgang dan motorboten en hebben derhalve meer water onder de boot nodig. Dat was de belangrijkste reden voor het vertrek zo vroeg in het jaar. En: Hoog Water hebben ze onderweg gekregen.
De Camelot, diepgang 1,50 meter, uit onze WVA-haven van Ad en Lieke van Loon en de Amplitude, diepgang 1,80 meter, van Sija en Douwe IJkema hebben samen een prachtige tocht gemaakt. De eerste etappe ging via België naar Parijs. De terugreis ging via Duitsland.
Sija gaf een leuk verslag van de reis, terwijl Douwe ons de foto’s via een PowerPointpresentatie voorschotelde. De mooie foto’s werden gelardeerd met enkele korte filmopnamen van deze reis.
De presentatie begon met de belangrijkste onderwerpen: Een gedegen voorbereiding van en alles wat nodig is voor een dergelijke reis. Zowel op technisch gebied als op het nautisch vlak. De techniek moet in topconditie zijn. Desondanks zou er onderweg toch nog een bout van de dynamo afbreken. Ook een Wetsuit maakte deel uit van de uitrusting. En dat bleek geen overbodige luxe.
Zeilboten, die via het Rijn-Schelde kanaal varen is geen alledaags gezicht. Het Willemdok in Antwerpen is een prachtige plek om een aantal dagen door te brengen. Maar dan komt die verschrikkelijke Royersluis. De Koninklijke jachthaven in Brussel was een afknapper. En Brussel een stad om snel achter je te laten. Heel bijzondere ervaringen waren het Hellend Vlak en de Schepenlift bij Strepy Thieu. Vanuit Mons (Bergen) ging de tocht Frankrijk in.
De tunnels in Frankrijk hebben ook diepe indruk gemaakt. Achter een elektrisch schip gesleept worden met trossen van 30 meter tussen de schepen is een heel bijzondere ervaring. Zeilboten hebben daar dan wel het voordeel van hun kiel en grotere roerblad, zij bleven heel mooi in het midden van de tunnel varen.
Ondanks veel tegenstroom werd via de Seine de jachthaven van Parijs bereikt. Wel goed opletten daar, anders vaar je er voorbij.
Heel vreemd is het om te zien, dat mensen ’s morgens strak in het pak uit verwaarloosde schepen vanuit de jachthaven naar hun dagelijkse werk vertrekken. De huwelijksreis werd deze keer weliswaar op klapfietsen, nog eens in Parijs overgedaan. De wetsuit kwam goed te pas, want er moest een roze jarretel uit de schroef worden gehaald.
Eén van de sluizen had dusdanig schuine wanden dat aanmeren en vast maken vrijwel niet mogelijk was. Ad keek in een van de sluizen een echte slang recht in de ogen, die zich om de trap in de sluis had gekruld. Loslaten tijdens het schutten was geen optie. En zoals wij allemaal weten, is Ad veilig en niet gewond weer thuisgekomen.
Vele oevers werden ontsierd door achtergelaten weesboten. Zouden het soms schepen van Hollandse echtparen zijn geweest, waarbij de gemoederen tijdens een dergelijke spannende reis te hoog opliepen?
In Epernay, de Champagnestad van Frankrijk heeft men dit heerlijke vocht goed laten smaken. Vervolgens werd de Marne - Rijnverbinding met 85 sluizen gevaren. Het record staat op 24 sluizen in één 1 dag. Een dag van zo’n uur of vijf varen. In één van de video’s hoorden wij Lieke luid zingend door een lange tunnel varen.
In Metz keerde de Franse Politie het schip ondersteboven en werden alle papieren en de benodigde scheepsuitrusting volledig gecontroleerd. Het feit, dat er een splinternieuwe brandblusser aan boord was, maakte weer goed, dat een andere brandblusser over de datum heen was.
De Moezel werd van Frankrijk naar Duitsland bevaren met prachtige vergezichten over de wijngaarden in de omgeving van Trier.
Bij het beroemde Deutsche Eck, werd de bocht naar stuurboord genomen om de 2 kilometer stroomopwaarts gelegen jachthaven van Koblenz te bereiken. Deze tocht over de heel drukbevaren Rijn duurde 1 uur! Oftewel de snelheid over de grond was slechts 2 kilometer per uur. In de mooie jachthaven werd ons viertal getrakteerd op Koblenz’er biertjes.
Tijdens het vertrek vanuit Koblenz werden er nog angstige momenten beleefd. Weer was het Wetsuit nodig om eerst een tros uit de schroef te verwijderen. Wat dreef er een boel rommel in de Rijn, plastic, takken, hout en dergelijke...
Het waterniveau steeg in één dag zes meter. Een langdurig verblijf in Mondorf was het gevolg. De Hollanders met hun zeilboten werden door de lokale bevolking zo ongeveer geadopteerd. Het hoogwaterrecord van 1965 werd gebroken.
Afmeren in Keulen was helaas geen optie. Het was onmogelijk om tegenstrooms de haven in te varen. Gelukkig lukte het wel om in Düsseldorf af te meren.
Net als de Batavieren kwamen de Amplitude en de Camelot bij Lobith Nederland in. Op de Lek waren alle stuwen geheven. De eerste sluis in Nederland kwam pas bij Gouda.
Na weer teruggekeerd te zijn in Alphen, gingen de masten al snel weer op de boten en zijn beide schepen onder zeil gegaan. Het was pas juni, de zomer was nog lang en is zeilend doorgebracht.
Advies van de presentatoren: Zowel schip als bemanning moeten in topconditie verkeren om deze reis onder deze omstandigheden te kunnen maken.
Na een mooie informatieve avond bedankte Anneke Sija en Douwe met een prachtig boeket bloemen en werd de avond onder enthousiast applaus van de aanwezigen afgesloten.
